Onze eerste sneeuwstorm

We werden goed op tijd gewaarschuwd dat een ernstige snowblizzard onze richting uit zou komen. Eentje die de geschiedenisboeken zou ingaan... Ze hadden ons aangeraden om een noodrantsoen in huis te halen voor het geval dat het langer zou sneeuwen als voorspeld en er misschien geen stroom zou zijn, dus was ik al flink naar de supermarkt gegaan om een hele hoop droge voeding te kopen om te kunnen 'overleven'. Vrijdagavond had sneeuwstorm Jonas de oostkust van Amerika bereikt. Hier in Red Bank dwarrelde de eerste sneeuw pas rond 23u naar beneden. De omgeving kleurde sprookjesachtig wit maar tot dan toe was het niets bijzonder, een sneeuwavond zoals in Belgie.

Maar de volgende ochtend was het duidelijk dat dit veel verder ging dan gewoon wat vallende sneeuw. Er was 's nachts zeker 25 centimeter sneeuw gevallen en het stopte niet meer. De wind blies de dikke vlokken overal in het rond. Eerlijk gezegd, het was prachtig om te zien en maakte het binnen erg gezellig met zo'n uitzicht. Wij maakten het ons knusjes en nestelden ons in gepaste outfit onder een dekentje in de zetel. Het land was er op voorbereid: de noodtoestand was afgeroepen in meerdere staten aan de oostkust, al het openbaar vervoer was geannuleerd, alle winkels waren gesloten, de supermarkten waren door hun voedselvoorraad heen, en iedereen werd gevraagd om binnen te blijven. Jammer genoeg waren er in andere staten problemen met het uitvallen van de elektriciteit (gelukkig hadden we hier geen last van). Helaas zorgde Jonas ook voor slachtoffers, voornamelijk in het verkeer.

De werkmannen hadden ook een rotdag. Het was hun taak om de hele tijd sneeuw te ruimen, maar telkens als ze dat gedaan hadden en achter zich keken dan lagen de paden weer bomvol verse sneeuw. Gelukkig maar dat ze een sneeuwmachine hadden en niet alles met de schop moesten ruimen. Ook de sneeuwruimers (lees immense pickups met reuzesneeuwscheps) waren continue bezig om de wegen te ruimen.  Natuurlijk had dat voor de dag zelf geen nut omdat het maar bleef sneeuwen maar voornamelijk omdat 50 centimeter sneeuw ruimen de volgende dag onmogelijk is en dus daarom dat te voorkomen. Ze waren van 's morgensvroeg tot 's nachts hiermee bezig.

Wij wilden de echte sneeuwstormervaring hebben dus wachtten we geduldig tot er 's avonds zeker 40 centimeter lag en de storm nog stevig gierde om dan eindelijk 's avonds naar buiten te trekken. Het was niet eens zo koud, maar -3 graden gemiddeld. En leuk dat het buiten was! Het was iets wat we nog nooit hadden meegemaakt, zoveel sneeuw. Het bracht ons innerlijk kind meteen naar buiten! Glijden, klimmen, springen, gooien, ... alles wat je maar kon doen met sneeuw moesten we uittesten. Helaas was het geen plaksneeuw en was sneeuwmannen en sneeuwballen maken te moeilijk, maar dat nam de pret niet weg. We zagen dat Domino's Pizza's in die sneeuwstorm nog steeds rond reed om pizza's te leveren, zot hoe dat ze in de sneeuw zaten te ploeteren.

De volgende ochtend was het helaas gestopt met sneeuwen. Maar er was wel zeker nog zo'n 10 centimeter sneeuw bijgekomen. En er was al flink gewerkt want de meeste wegen waren al opengemaakt. Wij besloten er nog eens op uit te trekken in onze winteroutfit. We waren opnieuw een van de enige personen buiten. Ik denk dat Amerikanen het vooral leuk vinden om naar de sneeuw te kijken vanuit een warm huis :) Hoewel er wel wat kinderen waren aan het sleeen en snowboarden in het park. De grote rivier was ook grotendeels bevroren. Het was prachtig om te zien maar vooral superleuk on te doen! Jammer genoeg werd het geen verlengd weekend en was het maandag gewoon werkendag. En nu is er de hele week overal sneeuw te zien. De wegen zijn open gemaakt en alles is terug open, maar de bergen sneeuw blijven. Niet moeilijk dat het bergen zijn geworden aangezien die 50 centimeters sneeuw overal aan de kant op een hoop geduwd zijn. Ook heel mooi, maar vooral vervelend omdat ik er te voet door moet :)

"Out with the old, in with the new" met Jolien, Iris en Karolien

Na lang aftellen waren we dan eindelijk terug herenigd! Helaas niet met vijf, maar wel met vier. En we hadden er zin in, we hadden al wekenlang zitten tetteren over wat we gingen zien en doen...

Het weerzien was dan ook meteen een feest, met de nodige knuffels en kussen. Eerst even bekomen en rustig installeren op ons appartement, en dan the big city in. We hadden veel plannen maar uiteindelijk was het vooral belangrijk om samen te zijn dus kozen we een restaurantje uit op times square en genoten we vooral van elkaars gezelschap. Het was duidelijk dat het een vermoeiende reis was geweest want alle drie de lieverds vielen in slaap tijdens de terugreis naar Red Bank met de trein.

Dinsdag gaf ons een nieuwe start in New York dus slenderden we door de straten om the big apple in actie te zien.  Natuurlijk mocht de typische American food hierbij niet ontbreken. We lachten ons ziek met de selfiestick en genoten van de eindejaarssfeer. 's Avonds splitsen we op: Iris en Jolien gingen naar de Broadway musical Finding Neverland kijken, terwijl dat Karo en ik samen met Senne naar de NBA match gingen kijken van de NY Knicks tegen de Detroit Pistons. Het was heel erg spannend om voor het eerst zo'n wedstrijd mee te maken. Niet enkel om dat het gelijk op ging, maar zeker met alle tralala er rond van dien (cheerleaders, foam fingers, t-shirt gooiers, ...). Woensdag startten we fris en gezond want er stond enorm veel op de planning, tijd om onze beste toerist eens boven te halen. Ground zero, wall street, statue of liberty, Brooklyn bridge, Chelsea market, Washington square, SoHo en in little Italy called we het eindelijk a day met de beroemde pizza van Grimaldi's in ons buikje.

Donderdag was het New Years Eve. Na het nodige uitslapen, namen we rustig de tijd om ons klaar te maken voor een geweldige nieuwjaarsnacht in de buurt van Times Square. Senne en ik werden ook aangenaam verrast door de drie dames die ongelofelijk veel lekkers van Belgie bij hadden wat we een hele tijd hadden moeten missen. Netjes uitgedost namen we rond 18u heel enthousiast samen de trein naar New York. Helaas ontdekten we na een uurtje dat sommige personen al erg vroeg beginnen met alcohol op deze dag. De nodige fluoroze maaginhoud verspreidde zich ongewild op ons. We hadden het niet zien aankomen, laat me dat zeggen. We besloten er het beste van te maken, ons af te vegen met doekjes en te verplaatsen naar een andere wagon. Senne kon helaas zijn jas niet meer aandoen, maar al bij al was er weinig van te zien. Even later stapten we door de New Yorkse straten. Dankzij onze VIP tickets mochten we voorbij de politiebarricades rond Times Square dat al knettervol stond met een miljoen toeschouwers. Gelukkig moesten we daar niet zijn en waren we snel bij onze bar, Bourbon Street. Eenmaal binnen kregen we onze booth toegewezen die ideaal gelegen was langs het buffet en de dansvloer. De sfeer van de New Orleanse Mardi Gras beviel ons meteen met zijn leuke muziek, felle kleuren en heerlijke keuken. Het was genieten van het begin tot het einde. Eerst rustig beginnen met hapjes en drankjes en dan stevig dansen met andere bezoekers van over de hele wereld. We telden samen af naar het nieuwe jaar en zetten het meteen goed in. De taxirit naar huis was wel niet om over naar huis te schrijven maar we zijn met z'n allen veilig thuis geraakt en dat is het belangrijkste.

Nieuwjaarsdag verliep voor de ene al wat pijnlijker dan voor de andere. We kwamen pas laat boven water. Gelukkig hadden we dit helemaal ingecalculeerd in de weekplanning. We maakten er een nieuwjaarsfeestje van met een late lunch en veel cadeautjes om uit te delen. Ik denk dat iedereen heel erg tevreden was met zijn persoonlijke buit ;) De dames hadden ook verrassingen bij van onze familie. Dank je wel om aan ons te denken! Nadien nam ik de vriendinnen mee om een kijkje te nemen in Red Bank.

Zaterdag trokken we onze toeristische schoenen weer aan en bezochten Central Park, Fifth Avenue, Central Station, Bryant Park, Rockefeller Center, ... Na een spetterend uitzicht op the top of the rock gingen we naar een van de beste burgerrestaurants die de stad te bieden heeft en genoten we van de laatste New Yorkse maaltijd.

Zondag sliepen de dames uit, terwijl Senne en ik mochten genieten van nieuwjaarsbrieven die werden opgezegd via skype. We namen de meiden nadien nog een keer mee naar een echte American diner om nadien opnieuw afscheid te nemen. En het viel ons zwaar... Maar we hebben weer prachtige herinneringen samen gemaakt om op terug te kijken!

En na al die tripjes naar New York, voel ik me al een echte tour guide, dus laat maar komen die volgende bezoekers!

Fotoalbum December 2015

Klik hier voor de link naar het webalbum: Picasa Webalbum December 2015