Onze eerste sneeuwstorm

We werden goed op tijd gewaarschuwd dat een ernstige snowblizzard onze richting uit zou komen. Eentje die de geschiedenisboeken zou ingaan... Ze hadden ons aangeraden om een noodrantsoen in huis te halen voor het geval dat het langer zou sneeuwen als voorspeld en er misschien geen stroom zou zijn, dus was ik al flink naar de supermarkt gegaan om een hele hoop droge voeding te kopen om te kunnen 'overleven'. Vrijdagavond had sneeuwstorm Jonas de oostkust van Amerika bereikt. Hier in Red Bank dwarrelde de eerste sneeuw pas rond 23u naar beneden. De omgeving kleurde sprookjesachtig wit maar tot dan toe was het niets bijzonder, een sneeuwavond zoals in Belgie.

Maar de volgende ochtend was het duidelijk dat dit veel verder ging dan gewoon wat vallende sneeuw. Er was 's nachts zeker 25 centimeter sneeuw gevallen en het stopte niet meer. De wind blies de dikke vlokken overal in het rond. Eerlijk gezegd, het was prachtig om te zien en maakte het binnen erg gezellig met zo'n uitzicht. Wij maakten het ons knusjes en nestelden ons in gepaste outfit onder een dekentje in de zetel. Het land was er op voorbereid: de noodtoestand was afgeroepen in meerdere staten aan de oostkust, al het openbaar vervoer was geannuleerd, alle winkels waren gesloten, de supermarkten waren door hun voedselvoorraad heen, en iedereen werd gevraagd om binnen te blijven. Jammer genoeg waren er in andere staten problemen met het uitvallen van de elektriciteit (gelukkig hadden we hier geen last van). Helaas zorgde Jonas ook voor slachtoffers, voornamelijk in het verkeer.

De werkmannen hadden ook een rotdag. Het was hun taak om de hele tijd sneeuw te ruimen, maar telkens als ze dat gedaan hadden en achter zich keken dan lagen de paden weer bomvol verse sneeuw. Gelukkig maar dat ze een sneeuwmachine hadden en niet alles met de schop moesten ruimen. Ook de sneeuwruimers (lees immense pickups met reuzesneeuwscheps) waren continue bezig om de wegen te ruimen.  Natuurlijk had dat voor de dag zelf geen nut omdat het maar bleef sneeuwen maar voornamelijk omdat 50 centimeter sneeuw ruimen de volgende dag onmogelijk is en dus daarom dat te voorkomen. Ze waren van 's morgensvroeg tot 's nachts hiermee bezig.

Wij wilden de echte sneeuwstormervaring hebben dus wachtten we geduldig tot er 's avonds zeker 40 centimeter lag en de storm nog stevig gierde om dan eindelijk 's avonds naar buiten te trekken. Het was niet eens zo koud, maar -3 graden gemiddeld. En leuk dat het buiten was! Het was iets wat we nog nooit hadden meegemaakt, zoveel sneeuw. Het bracht ons innerlijk kind meteen naar buiten! Glijden, klimmen, springen, gooien, ... alles wat je maar kon doen met sneeuw moesten we uittesten. Helaas was het geen plaksneeuw en was sneeuwmannen en sneeuwballen maken te moeilijk, maar dat nam de pret niet weg. We zagen dat Domino's Pizza's in die sneeuwstorm nog steeds rond reed om pizza's te leveren, zot hoe dat ze in de sneeuw zaten te ploeteren.

De volgende ochtend was het helaas gestopt met sneeuwen. Maar er was wel zeker nog zo'n 10 centimeter sneeuw bijgekomen. En er was al flink gewerkt want de meeste wegen waren al opengemaakt. Wij besloten er nog eens op uit te trekken in onze winteroutfit. We waren opnieuw een van de enige personen buiten. Ik denk dat Amerikanen het vooral leuk vinden om naar de sneeuw te kijken vanuit een warm huis :) Hoewel er wel wat kinderen waren aan het sleeen en snowboarden in het park. De grote rivier was ook grotendeels bevroren. Het was prachtig om te zien maar vooral superleuk on te doen! Jammer genoeg werd het geen verlengd weekend en was het maandag gewoon werkendag. En nu is er de hele week overal sneeuw te zien. De wegen zijn open gemaakt en alles is terug open, maar de bergen sneeuw blijven. Niet moeilijk dat het bergen zijn geworden aangezien die 50 centimeters sneeuw overal aan de kant op een hoop geduwd zijn. Ook heel mooi, maar vooral vervelend omdat ik er te voet door moet :)